De eucalyptusboom is bijna dik genoeg om op eigen benen te kunnen staan. Zes jaar geleden zaagde ik de berk om die de achtertuin donker maakte, en waar veel blad en takjes uit vielen. Omdat je altijd een boom terug moet plaatsen kocht ik een eucalyptus. Die houden in de winter hun blad, zijn mooi slank en groeien hard. Om plek te maken voor die eucalyptus haalde ik een enorme bamboestruik weg. Bamboe groeit ook snel en woekert, bijna niet te stoppen, zeggen sommige mensen, maar deze struik was uit te graven en er is niks meer van terug gekomen.
De eucalyptus was zes jaar terug een heel iel boompje. De omtrek van een limonadeglas. Hij was wel al een meter of vier hoog, dus om hem staande te kunnen houden bevestigde ik een beugel aan de pergola waar hij vlak naast staat, en door dat ijzer kon de eucalyptus groeien en tegelijk had hij halverwege zijn stam steun. De top waaide nog wel flink heen en weer.
Inmiddels is de boom zo’n acht meter hoog. Op een meter of vijf heb ik hem een paar jaar teruggesnoeid, daar steken nu al takken uit die alweer dikker zijn dan hoe het boompje eerst was. De stam is zo dik geworden dat hij echt al stevig staat. Hij groeit niet meer door die beugel maar heeft een andere steun gekregen, een oude bagagedrager met een touwtje. Doorgaans staat hij stevig en fier. Behalve bij de harde wind van vorige week, toen schuurde de stam tegen het ijzer aan.
Groei is mooi. Groeien is het enige wat deze boom wil. De takken bovenin nog dun en met bijna doorzichtig blad. Om de slam laat ik de takken cirkelen die laag beginnen, om ze een beetje te begeleiden. Ik denk steeds dat ik hem weer moet snoeien, maar dit jaar laat ik het zo. Dat heeft er vooral mee te maken dat ik de ladder die uit drie delen bestaat helemaal uit moet schuiven en dan nog een heel stuk daarboven moet gaan zagen, want terug naar die vijf meter wil ik niet.
De stam van de oude berk staat al zes jaar in de hoek van de tuin bij de regenpijp van de schuur. Het hout is al zacht. Er wonen beestjes in, neem ik aan. Het duurt heel lang voor zo’n boom gegroeid is tot wat-ie is, maar het duurt ook heel lang voor zo’n stam door de natuur weer verteerd wordt en helemaal vergaat. Ook dat proces is er om heel rustig en aandachtig te volgen. Het enige wat nodig is: tijd.
