De oudste kip ontfermde zich over de kuikens die door de andere kippen verstoten werden. Dat was haar rol binnen de kleine kippengemeenschap die ik onderhield op een binnenplaatsje in het centrum van Amsterdam.

Kippen geven veel, want eieren zijn de mooiste producten die er zijn, maar kippen zijn ook keihard, voor andere dieren en voor elkaar.

Ik had geen haan bij mijn koppel. Dat zouden de buren niet kunnen waarderen. Dus bevruchtte eieren had ik zelf niet. Werd er een kip broeds dan haalde ik mijn ouders eieren, die waren vrijwel altijd bevrucht want zij hadden een paar fanatieke hanen.

Een broedperiode van een kip duurt drie weken precies. Een broedende kip staat voor vastberadenheid, focus, concentratie. Ze gaan gewoon zitten en houden vol. Geweldig.

Meestal lagen er drie, vier of vijf eitjes onder de broedende kip. Daarvan kwamen er twee of drie uit, nooit vier. Het was alsof de natuur de omvang van het binnenplaatsje kende.

Bij de kuikens zat altijd wel een apart kipje dat te zwak was, te klein, dat een raar kuifje had. De kip die de eieren uitgebroed had en nu voor de kuikens moest zorgen besliste meteen: daar zorg ik niet voor. Dat kost me te veel. Dus stootte ze dat aparte kuiken af.

Nu lag er voer in het hok, was er water, dus dat kuiken zou kunnen overleven, een schuilplek was het grootste gemis. De andere kuikens konden bij de moeder warmte behouden. Het verstootte kuiken was alleen. Op zo’n moment stapte de oudste kip naar voren.

Ze maakte ergens een plekje waar ze kon zitten, het kuiken kon dan onder haar vleugels. Een van de verstoten kuikens groeide op als een heel raar gehandicapt kipje dat geen eieren kon leggen en zeer schichtig was, toch kon ze toen ze groot genoeg was altijd tegen de oudste kip aanzitten op de stok.

Binnen zo’n koppel kippen, dat draait om overleven en behoud van de soort, is er altijd wel een zonderling moederfiguur dat opkomt voor de verstotenen. Dat is niet de natuur. De natuur is hard, wreed.

Als mensen zeggen dat we terug moeten naar de natuur dan vergeten ze vaak de wreedheid van de natuur en het geluk dat we daar inmiddels ver vanaf staan. Dat die uitzonderlijke moederlijke karaktereigenschap van die oudste kip bij veel mensen inmiddels genesteld is, dat is een sprong vooruit, maar van de natuur vandaan.