Een dag na de Carnaval gingen we naar een ander ziekenhuis. Het gespecialiseerde ziekenhuis, voor bestraling. Het was een intake, het was allemaal weer anders. Het was krankzinnig. Het was in het ziekenhuis waar ik bij de proefdieren gewerkt heb, dertig jaar geleden. Daar draaiden soms mensen door, op de afdelingen met muizen. Al dieLees meer »

Op weg naar de stamkroeg raakte ik op straat in gesprek met een vrouw die twee hondjes uitliet. Ze vroeg me of mijn fiets kapot was, want ik stond stil maar checkte alleen even mijn telefoon, mijn fiets was in orde. Zo ontstond er een gesprek over de buurt, waar ze zestig jaar geleden geborenLees meer »

Vanuit de kroeg kon je door de tent heen naar buiten kijken, waar een band speelde op een groot podium voor het stadhuis. Door dat beeld slingerde een enorme wijwaterkwast, die alle mensen op het plein zegende, en sierlijk danste op de muziek. Een vrouw klom op de bar, ze droeg een roze broek enLees meer »

Vandaag reis ik met mijn gezin af naar het zuiden voor vijf dagen en vijf nachten Carnaval, in Limburg: Vastelaovend. Dat betekent even afstand nemen van ingesleten patronen, langdurig samenzijn in de buitenlucht, de optocht bekijken, in de avonden als het donker wordt werkelijk gaan knallen, een kaarsje opsteken in het kappelletje en denken aanLees meer »

De Oude Kerk is het oudste gebouw van Amsterdam, zeggen ze. Vanzelfsprekend moet ik daar om grinniken, al zou je dat van mij misschien niet verwachten. Gezien ons voorkomen. Onze rol. Wij zijn huizen Gods, we zijn ook gewoon gebouwen van steen, cement, kozijnen en ramen, een stevige fundering en een toren om een beetjeLees meer »