Achter me rinkelen flessen in een glasbak. Het zijn geen potjes, die geven een bescheiden geluid van erwtjes en worteltjes voor één persoon, bewaard in de bak met het dekseltje erop, anders gaat het stinken. Dit waren wijnflessen van 70 cl, stevig, groen, hip etiket. Het was een man die ze in de glasbak mikte, vrouwen doen dat niet vaak op klaarlichte dag.

De bel van de brug over de Sloterkade. Er gaan alleen fietsers over. Ze stoppen voor de slagbomen. Ze kijken wat voor boot voor oponthoud zorgt – een vrachtschip is oké, een plezierbootje uit Aalsmeer met twee pensionado’s is irritant. De hele stad moet stilgelegd omdat zij langs de Amsterdamse gevels willen varen en dat komend weekend op een verjaardag kunnen vertellen. Vaar je nog wel eens met dat bootje van je? Jazeker…

Een vrouwtjesmerel zoekt achter me in de dorre grond naar takjes om het nest mee te bouwen of naar pieren voor de jongen. Driftig vogeltje. Hartslag hyper. Ik denk aan de meerkoetjes met piepkleine jongen die in de vaart bij mijn huis dreven en een reiger die met zijn lange hals op de kade stond en gevaarlijk richting het jong bewoog te lijf gingen. Ze maakten zich groot, zwart, geen angst, werkelijk onverschrokken. Ze vochten als leeuwen. Deze merel zou hetzelfde doen.

Een Amerikaan die zijn kinderen laat spelen in de zandbak en na een luid Don’t do that please, zich weer richt tot de man aan de andere kant van de lijn waarmee hij zaken besprak, al toen ze aan kwamen lopen. Iemand is gestructureerd, iets is moeilijk, iets kost veel tijd, er is weinig vertrouwen in de partij in China, de ander kan de zaak zeker aan maar moet morgen wel aan de bak. I know for sure but…

Een fietsbel van iemand die niet remt, die zich luid een weg door het Amsterdamse verkeer baant. Hoe kan dit zo vaak goed gaan? Mensen zijn gewend aan die gekken. Laatst bij de oprit naar de ring, vlakbij de rieten molen met de konijnenoren, stak een man over vlak voor een aanstormende auto die al vaart maakte voor de snelweg. Ze moest remmen. Nippertje. Hij had een helm op. Dom gedrag on het verkeer, toch een vooruitziende blik.

«

janvanmersbergen