De Morgen
Zijn vader kocht ooit een stukje afgelegen grond en bouwde het om tot zijn miniparadijs, waar hij zich steeds meer terugtrok. Jan van Mersbergen, zelf een sociaal dier, raakte zo gefascineerd door kluizenaars en heremieten. In zijn meest persoonlijke boek drukt Van Mersbergen het spoor van einzelgängers als Crusoë.
NRC
Er zijn twee Jan van Mersbergens. De een (1971) schreef romans als Naar de overkant van de nacht, Morgen zijn we in Pamplona en Een goede moeder, de ander is de vader van die auteur, Jan van Mersbergen senior. De schrijver woont sinds jaar en dag in Amsterdam, de vader is altijd in Noord-Brabant blijven wonen. En daar houden de verschillen niet op. Je merkt dat als hij het heeft over de vader die verstek liet gaan op belangrijke momenten, je merkt dat echt goed als je leest over hoe dat vroeger voor hem was, om telkens maar te worden meegetroond naar die zogenaamde idylle. ‘Eigenlijk vind ik het moeilijk dit op te schrijven, want ieder moment dat ik daar als kind was, wilde ik daar weg. Ik wilde geen hobby in de polder, ik wilde geen ijskoud slootwater, natuurzeep in een blik. Ik wilde geen puts die eerst door het ijs geduwd moest worden.’ (Sebastiaan Kort)
Dagblad van het Noorden
Mijn pa is nooit alleen is vooral een zoektocht naar de drijfveren van mensen die het in hun eentje rooien. Dat vader Van Mersbergen al zijn vrije tijd opoffert aan het land en bijvoorbeeld niet naar de voetbalwedstrijd van zijn zoon komt, laat zien dat zijn droom elders ligt. Van Mersbergen vergelijkt zijn eigen leven met de andere levens die hij beschrijft. Door de keuzes van zijn vader te begrijpen, kan Van Mersbergen de verholen verwijten over het gebrek aan aandacht in zijn jeugd met gemak de baas. Uit alles blijkt dat hij van zijn vader houdt. (Coen Peppelenbos)
HP
Jan van Mersbergen is de man die de lichten uitdoet op literaire feestavonden. Dit boek is een poging dichter bij zijn vader te komen. Dat geeft dit compacte verhaal een stuwende kracht, een intrinsieke noodzaak. Als hij tenslotte tussen de aantekeningen van zijn vader een fictieverhaal van diens hand vindt, vallen de puzzelstukjes op hun plek. (Thomas van den Bergh)
Allesoverboekenenschrijvers
Dat Jan van Mersbergen ook uit zijn eigen leven put bij het schrijven kan voor lezers van eerder werk van de auteur geen verrassing zijn. Door het verhaal van zijn vader te vermengen met het verhaal van andere kluizenaars in heden en verleden, krijgt het boek nog meer diepgang en zelfs een filosofisch karakter.
In de Boekenkast
Mijn pa is nooit alleen is zeker de moeite van het lezen waard. Het gunt je als lezer een blik in de belevingswereld van de kluizenaar en van de personen die achterblijven. (Sandra Hutchinson)
Frans Pollux
Wat een cadeau voor je vader!
Anita van Oosterbosch
Wat een mooi boek, echt heel ontroerend, het verhaal laat me dan ook niet meteen los. Het besef van écht contact maken, nu het nog kan, en daar bewust mee omgaan is prachtig omschreven. Bij het bos als kunstwerk kwam als eerste de Verbeke foundation bij me op en ook Herman de Vries natuurlijk. Ik heb er van genoten!
Herbert van der Zalm
Heb ’t opgevreten. Prachtig! Van mij krijg je een 10 voor filosofie.
Adrie Romijn
Ontroerend! Wat een prachtig eerbetoon heeft Jan junior geschreven aan zijn vader en zeker ook aan zijn moeder. De vorm, een zoektocht naar waarom je je leven op een bepaalde manier vormgeeft, het willen begrijpen waarom je bepaalde keuzes hebt gemaakt, bewust of onbewust of gedwongen, als kind of als ouder en zeker ook de consequenties van die keuzes, sprak mij aan. Een waardevol boek. Dat mij oprecht heeft geraakt.