De Volkskrant

De macht over het stuur is opnieuw een subtiele roman. Opnieuw is interessant wat Van Mersbergen met zijn zwijgzame personages doet en intrigeert de bijzondere manier waarop hij, voetje voor voetje, zijn verhaal vertelt. In De macht over het stuur vind je prachtige en door hun gebrek aan duiding bijna surrealistische passages. (Judith Jansen)

NRC Handelsblad

Net als in De grasbijter leidt de opgebouwde spanning niet tot grote daden van destructie. In De macht over het stuur komt de verbale en uiteindelijk ook fysieke onmacht van Ronnie en zijn vrienden mooi naar voren. Van Mersbergen is zijn vorm aan het vinden. (Arjen Fortuijn)

Leeuwarder Courant – Subtiele literatuur

Adembenemende literatuur, dwingend van opbouw, zwijgzaam over drijfveren en verlangens, onverbiddelijk uitmondend in wat niet meer te zeggen valt. (Kees’t Hart)

De Groene Amsterdammer

In al zijn naturelheid creëert Van Mersbergen een sfeer van samengepakte wolken en landerige dreiging die doet denken aan de jongensbende in de film Rumble Fish, van Coppola. Het is een oud liedje, maar Van Mersbergen zingt het op geheel eigen wijze. (Marja Pruis)

De Limburger

Wat De macht over het stuur zo krachtig maakt: het geeft stem aan de boze maar stemloze jongen voor wie het leven nog moet beginnen, maar die stiekempjes toch knap benauwd is dat het er nu al op zit. (Koen Eykhout)

De Morgen

Een bizarre, voortdurend op uitbarsten staande spanning doet je verderlezen.

CJP Magazine – Boek vol banden, benzine en bier

Die droge stijl lijkt afstandelijk, maar is juist intens. (Dirk Snoodijk)

Literatuuraire

Het verhaal wordt gestut door een ontluistering van de onschuld die je wel voorvoelt, en waarvan je het vermoeden, net zoals in het gewone leven, aan het eind bevestigd krijgt. Mooi. Een boek met rust in de kop. Het ware leven, traag als een rivier deinend door eindeloos laagland.