Het boek van Thomas Heerma van Voss waarin hij schrijvers interviewt die in 1977 voor de Revisor een zelfportret tekenden, is een groot succes. Mooi boek. Toch besloot ik afgelopen zomer hetzelfde verzoek, ook nu van literaire tijdschrift de Revisor, naast me neer te leggen. Het nummer is er inmiddels.

Een tekening van mezelf maken? Ik ken ze. Serieus gekrabbelde tekeningen van mezelf die stuk voor stuk niet laten zien wie ik ben, maar die vooral uitpoetsen hoe ik eruit zie, wie ik eigenlijk ben. In mijn middelbareschooltijd tekende ik mezelf, stoer, breed, groot, ogen dicht – dat soort romantische shit, het sloeg helemaal nergens op.

Tijdens mij studies tekende ik mezelf, in een overhemd, in een gewoon wit hemd – ook dat was niet hoe ik mezelf zag, niet hoe ik eruit zag, en hoe ik wilde dan anderen me wilden zien was het ook niet. Het was zelfingenomen staren in de spiegel.

Het verzoek van de Revisor deed me wel speuren in allerlei kastlades en mapjes naar tekeningen die er van mij gemaakt zijn. Door tekenaars die of heel goed kunnen tekenen, of die er maar weinig van bakken, maar wel mij neer probeerden te zetten zoals zij mij zagen, op dat moment. De Revisor vroeg daar niet om; geen zelfportret, ik heb ze wel verzameld en onder elkaar gezet.

Op deze website stond al een overzicht van auteursfoto’s, vanaf 2001 toen Chris van Houts de eerste maakte, tot nu. Daar heb ik een overzicht van tekeningen aan toegevoegd, met een glansrol voor mijn oudste zoon. Hier te zien: klik.